Yoklama defterinden öğrendim sizi,
benim haylaz çocuklarım.
Sınıfın en devamsızını
bir sinema dönüşü tanıdım,
koltuğunda satılmamış gazeteler...
Dumanlı bir salonda
kendime göre karşılarken akşamı,
nane şekeri uzattı en tembeliniz...
Götürmek istedi küfesinde
elimdeki ıspanak demetini
en dalgını sınıfın.
İsterken adam olmanızı
çoğunuz semtine uğramaz oldu okulun
palto, ayakkabı yüzünden...
kiminiz limon satar Balıkpazarı’nda
kiminiz Tahtakale’de çaycılık eder;
biz inceleye duralım aç tavuk hesabı,
tereyağındaki vitamini
ve kalorisini taze yumurtanın.
Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta,
çevresini ölçtük dünyanın,
hesapladık yıldızların uzaklığını,
Orta Asya’dan konuştuk
laf kıtlığında.
Neler düşünmedik beraberce
burnumuzun dibini görmeden
bulutlara mı karışmadık;
“Hazan rüzgârı”nda dökülmüş
“hasta yaprak”lara mı üzülmedik.
Serçelere mi acımadık kış günlerinde
kendimizi unutarak.
....Rıfat ILGAZ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder