En kötü tarafı sonuydu.
Onursuz ve şaşkın halde o cesetler geri dönüyordu.
Nehir yataklarına, toplu mezarlara..
Başlarını sallayarak ve unutuş şarkıları söyleyerek.
Ve biz oradaydık..
Davullarımız, delicesine terleyen bayraklarımız
ve altüst olmuş bir dünyayla...
Carlos Ferreira
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder