* 13.o4.2oo8... Değerli Eflatun Nuri ustamızın yeni bir eve taşındığını öğrenmişim.
Raşit Yakalı ağabeyin objektifiyle kayda giren fotoğraflar, bu durumun tanıklığını etmekte...
Henüz düzenlenmemiş bir ev ortamı...
Eflatun ağabey; kitapları, karikatürleri, dosyaları arasında...
Üstelik ve biliyorum ki eşini kaybetmiş bir süre önce...
Belki bu, belki birçok nedenden ötürü, eve bir keder sinmiş sanki... öyle böyle değil, yoğun bir keder... ya da tüm kederlerini toplayıp geçmiş yaşamından, işte bu eve taşımış...
Fotoğraflarından yüzünü izliyorum sevgili ustamızın... ve gelip gelip gözlerinde kilitleniyorum... gözleri ki / tüm yaşamının derin acılarını taşıyor, özenle saklamak istese de...
lakin -baktıkça fotoğraflarına- içimin sızlamasına engel olmak olanaksız...
*
İşte o gün (13.o4.2oo8) bırakıp tüm işimi gücümü, Eflatun ustanın -yıldızların sürekli yanıp söndüğü- gözlerini, gözlerindeki kederi anlatmaya yöneliyorum... çizgiyle...
-Peki oldu mu.? /...Dostlarımıza kalırsa, evet.!.
Bana kalırsa, "-Hayır, henüz değil ; ama bir dahaki sefere... " düşüncesindeyim. Durum buyken, sabahın dar vaktinde elimdeki çalışmaya -gönlüm el vermese de- noktayı koyuyorum.
*
Eflatun ustamızın portre çalışmasını -kendisine iletmesi dileği ile- Raşit Yakalı ağabeye gönderiyorum.
*Verdiği yanıtta; çok sevindiğini, çünkü ustayı ziyarete hazırlandığını belirtiyor Raşit ağabey...
*
Derken...
-bu tarihten üç hafta sonra-
Sevgili ustamızın yaşama veda ettiği haberiyle sarsılıyoruz.
Sonrası.?.
Kederlenmek sırası sevenlerindedir...
Kederleniyoruz...
.jpg)
***Aramızdan ayrılışının yıldönümünde
değerli ustamızı saygıyla anıyoruz... / sevgiyle...
Toprağına ışıklar yağsın.!.
......................... Sevdakâr ÇELİK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder