*.....ve insan *

-----------------------

EŞEK HAMURU VE iNSAN
Çok eski devirlerde küçük bir kavim varmış,
Eker, biçer, çalışır pek rahat yaşarlarmış. .
Kimi yerini sürüp tarlaya tohum eker,
Kimi eşeksırtında evine erzak çeker...
...
Zaman zamanı ezmiş, yıllar yılları aşmış,
Kuraklıktan bu kavim ne yapacağını şaşmış.
Reisleri meclisi toplamış görüşmeye,
Karar kılmışlar artık bu yöreden göç etmeye...
...
Herkes yükünü almış, ne varsa, yorgan döşek,
Yolda yenmiş açlıktan ne at kalmış ne eşek.
Kafilenin içinde bir de semerci varmış,
Eşek semeri yapıp nafaka kazanırmış.
...

Netice, bu kafile varmış güzel bir yere,
Her yerde bereket var, bütün etraf hep dere.
Lakin elde ne eşek ne de at kalmadı ya,
Semerci Tanrı'sına. el kaldırmış duaya.
...
Demiş, "Tanrım ne olur? Biraz eşek yarat ki,
Bu kulun semer yapıp para kazanır belki."
Tanrı meleklerine demiş, "hepiniz buyurun,
Eşek imal etmeye biraz hamur yoğurun..."
...
Bu ilahi emirle toplanıp cümle melek,
İmal edip ovaya salmış yüzlerce eşek.
Sormuşlar: "Bu hamurdan N'olacak arta kalan?"
Buyurmuş Yüce Tanrı: "Ondan da yapın insan..."
...........
............. Muammer BAYKAL
............- -İZMİR