9 Mayıs 2010 Pazar

kendini unutturmayan yazılar /
Aziz Nesin / FES KALlBI
Bayram geliyor. Mahalledeki, evdeki bütün çocuklar sevinç içinde bayrama hazırlanıyorlar.
Komşu kızlardan birine pembe ipekliden entari dikiliyor. Başka bir kız çocuğuna, atkılı rugan ayakkabı alınmış. Ayakkabının rugan siyah aynasında yüzünü seyrediyorsun.
Oğlan çocuklardan birine alınan bayramlık potin çok hoşuma gitmişti. Bu potinin altı siyah deri, koncu da gri podüsüetti. Yandan düğmeliydi. Parlak, küçük küçük birçok düğmeleri vardı. Düğmeleri iliklerine kolaylıkla geçirmek için, parlak madenden ayrı bir çengel vardı. Çocuk, düğmeleri bu çengele takıp kolaylıkla iliklere geçiriyordu. Çocukluğumda pek az şey bu denli hoşuma gitmiştir. Büyüyünce ben de bu düğmeli potinlerden alacağım, hem de birçok, bidolu ...
Bana bayramlık hiçbişey alınmıyor. Ama ben de öbür çocukların sevincine katılmışım, bayram geliyor diye sevinmekteyim.

Annemin, bana bayramlık alamadığı için çok tedirgin, çok üzgün olduğunu anlıyorum.(...)


>metnin tamamını okumak için_ TIKLAYINIZ!

Hiç yorum yok: